قاطعیت و سازش نكردن

الإمام الصادق علیه السلام

لَمَّا نَزَلَت هذهِ الآيَةُ :«يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ نَارًا» جَلَسَ رَجُلٌ مِنَ المُسلِمينَ يَبكي وقالَ: أنا عَجَزتُ عَن نَفسي، كُلِّفتُ أهلي؟! فَقالَ رَسولُ اللّه ِصلي الله عليه و آله: حَسبُكَ أن تأمُرَهُم بِما تَأمُرُ بِهِ نَفسَكَ، وتَنهاهُم عَمَّا تَنهی عَنهُ نَفسَكَ.

هنگامی كه این آیه نازل شد:«ای كسانی كه ایمان آوردید! خودتان و خانواده تان را از آتش، نگه دارید»، یكی از مردان مسلمان به گریه نشست و گفت: من از [نگه داشتن] خودم ناتوان بودم، به خانواده ام نیز مكلّف شدم. پیامبر خدا فرمود: «برای تو همین كافی است كه آنچه خودت را به آن امر می كنی، آنان را بدان امر كنی و از آنچه خودت را نهی می كنی، آنان را نهی كنی».

منبع: الكافی: ج 5 ص 62 ح 1، تهذیب الأحكام: ج 6 ص 179 ح 364 كلاهما عن عبد الأعلى مولى آل سام، مكارم الأخلاق: ج 1 ص 468 ح 1600.