شدّت امانتدارى

الإمام الكاظم علیه السلام

ـ في قَولِ اللّه ِ عز و جل «يَـأَبَتِ اسْتَـئجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَـئجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِينُ» ـ: قالَ لَها شُعَيبعٌ: يا بُنَيَّةُ هذا قَوِيٌّ قَد عَرَفتِهِ بِدَفعِ الصَّخرَةِ، الأَمينَ مِن أينَ عَرَفتِهِ؟ قالَت: يا أبَتِ، إنّي مَشَيتُ قُدّامَهُ، فَقالَ: اِمشي مِن خَلفي فَإِن ضَلَلتُ فَأَرشِديني إلَی الطَّريقِ، فَإِنّا قَومٌ لا نَنظُرُ في أدبارِ النِّساءِ.

ـ درباره این سخن خداوند عز و جل به نقل از دختر شعیب، خطاب به پدر كه:«ای پدر! او (موسی) را استخدام كن؛ چرا كه بهترین كسی است كه استخدام می كنی: هم نیرومند [و هم] امانتدار است» ـ : شعیب علیه السلام به دخترش گفت: «دخترم! نیرومندی این مرد را با برداشتن سنگ، دانستی، امانتداری اش را از كجا دانستی؟». دختر گفت: پدرم! من، پیشاپیش او راه می رفتم. به من گفت: پشتِ سرم حركت كن و اگر اشتباه رفتم، راه را به من نشان بده. زیرا ما مردمانی هستیم كه به پشتِ سر زنان، نگاه نمی كنیم.

منبع: كتاب من لا یحضره الفقیه: ج 4 ص 19 ح 4974.