حكمت وضو

الإمامُ الرِّضا علیه السلام

ـ في عِلَّةِ الوُضوءِ ـ: لأنّهُ يَكونُ العَبدُ طاهِرا إذا قامَ بَينَ يَدَيِ الجَبّارِ عِندَ مُناجاتِهِ إيّاهُ، مُطيعا لَهُ فيما أمَرَهُ، نَقِيّا مِن الأدناسِ والنَّجاسَةِ، مَع ما فيهِ مِن ذَهابِ الكَسَلِ وطَردِ النُّعاسِ، وتَزكِيَةِ الفُؤادِ لِلقِيامِ بَينَ يَدَيِ الجَبّارِ.

ـ درباره حكمت وضو ـ فرمود: برای اینكه بنده وقتی برای مناجات باخداوند جبّار در برابر او می ایستد، پاك باشد، فرمان او را اطاعت كرده باشد و از آلودگی ها و نجاست پاكیزه باشد، به علاوه اینكه وضو باعث از بین رفتن حالت كسالت و زدودن خواب آلودگی و پاك ساختن دل برای ایستادن در حضور خداوند جبّار است.

منبع: علل الشرائع: 257/9.