بدى فرجام

عیسى علیه السلام

وَيلٌ لِصاحِبِ الدُّنيا كَيفَ يَموتُ ويَترُكُها، ويَأمَنُها وتَغُرُّهُ، ويَثِقُ بِها وتَخذُلُهُ؟! وَيلٌ لِلمُغتَرّينَ كَيفَ أتَتهُمما يَكرَهونَ وفارَقَتهُمما يُحِبّونَ وجاءَ بِهِم ما يوعَدونَ؟! وَيلٌ لِمَن كانَتِ الدُّنيا هَمَّهُ وَالخَطايا عَمَلَهُ كَيفَ يَفتَضِحُ غَدا عِندَ اللّه ِ؟!

عیسی علیه السلام: بیچاره دنیادار كه دنیا را می گذارد و می رود، دنیا را امین می شمارد؛ امّا او فریبش می دهد، و به دنیا اعتماد می كند؛ امّا او تنهایش می گذارد! بیچاره فریب خوردگان [دنیا، [كه آنچه دوست ندارند، به سراغشان می آید و از آنچه دوست دارند، جدا می شوند، و وعده هایی كه داده شده اند، به آنان می رسد! بیچاره كسی كه دنیا دغدغه او باشد و خطا، رفتارش! فردا چه رسوایی ای نزد خداوند خواهد داشت!

منبع: فی بعض نسخ المصدر: «أرتهُم»، وفی تنبیه الخواطر: «رَهِقَهم». / فی تنبیه الخواطر: «وفارقهم»، وهو المناسب للسیاق. / التحصین لابن فهد: ص 29 ح 49، تنبیه الخواطر: ج 1 ص 132، المحجّة البیضاء: ج 5 ص 358 نحوه، بحار الأنوار: ج 14 ص 328 ح 54.