تقرب جستن به خدا با نوافل چه ثمره ای دارد؟

پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم

قالَ اللّه‏ُ عز و جل:... ماتَقَرَّبَ إلَيَّ عَبدٌ بشيءٍ أحَبَّ إلَيَّ ممّا افتَرَضتُ علَيهِ، وإنّهُ لَيَتَقَرَّبُ إلَيَّ بالنافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ، فإذا أحبَبتُهُ كُنتُ سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ، وبَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ، ولِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ، ويَدَهُ التي يَبطِشُ بها، إن دَعاني أجَبتُهُ، وإن سَألَني أعطَيتُهُ.

خداوند عز و جل فرمود: هیچ بنده‏ای با وسیله‏ای كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده‏ام، به من نزدیك نشد. همانا او با نماز نافله به من نزدیك شود، تا آن جا كه او را دوست بدارم و چون دوستش بدارم، گوش او شوم كه با آن بشنود و چشم او شوم كه با آن ببیند و زبان او شوم كه با آن سخن گوید و دست او شوم كه با آن ضربه زند. اگر مرا بخواند، جوابش دهم و اگر از من خواهشی كند، به او بدهم.

منبع: الكافی: 2 / 352 / 7 منتخب میزان الحكمة: 460