چه حكمت هایی در آفرینش دستگاه تناسلی انسان وجود دارد؟

امام صادق علیه ‏السلام

- لِلمُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ: فَكِّر يا مُفَضَّلُ، كَيفَ جُعِلَت آلاتُ الجِماعِ فِي الذَّكَرِ وَالاُنثى جَميعا عَلى ما يُشاكِلُ ذلِكَ، فَجُعِلَ لِلذَّكَرِ آلَةٌ ناشِرَةٌ تَمتَدُّ، حَتّى تَصِلَ النُّطفَةُ إلَى الرَّحِم، إذ كانَ مُحتاجا إلى أن يَقذِفَ ماءَهُ في غَيرِهِ، وخُلِقَ لِلاُنثى وِعاءٌ قُعِّرَ لِيَشتَمِلَ عَلَى الماءَينِ جَميعا، ويَحتَمِلَ الوَلَدَ ويَتَّسِعَ لَهُ ويَصونَهُ حَتّى يَستَحكِمَ، ألَيسَ ذلِكَ مِن تَدبيرِ حَكيمٍ لَطيفٍ؟ ! سُبحانَهُ وتَعالى عَمّا يُشرِكونَ... مَن جَعَلَ لِمَنافِذِ البَولِ وَالغائِطِ أشراجا تَضبِطُهُما، لِئَلاّ يَجرِيا جَرَيانا دائِما فَيُفسِدَ عَلَى الإِنسانِ عَيشَهُ؟ فَكَم عَسى أن يُحصِيَ المُحصي مِن هذا؟... لَو كانَ فَرجُ الرَّجُلِ مُستَرخِيا كَيفَ كانَ يَصِلُ إلى قَعرِ الرَّحِمِ حَتّى يُفرِ غَ النُّطفَةَ فيهِ؟ ولَو كانَ مُنعِظا أبَدا كَيفَ كانَ الرَّجُلُ يَتَقَلَّبُ فِي الفِراشِ، و يَمشي بَينَ النّاسِ وشَيءٌ شاخِصٌ أمامَهُ؟ ثُمَّ يَكونُ في ذلِكَ - مَعَ قُبحِ المَنظَرِ - تَحريكُ الشَّهوَةِ في كُلِّ وَقتٍ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ جَميعا. فَقَدَّرَ اللّه‏ُ - جَلَّ اسمُهُ - أن يَكونَ أكثَرُ ذلِك لاَ يَبدو لِلبَصَرِ في كُلِّ وَقتٍ، ولا يَكونَ عَلَى الرِّجالِ مِنهُ مُؤنَةٌ، بَل جَعَلَ فيهِ القُوَّةَ عَلَى الاِنتِصابِ وَقتَ الحاجَةِ إلى ذلِكَ، لِما قَدَّرَ أن يَكونَ فيهِ مِن دَوامِ النَّسلِ وبَقائِهِ.

- خطاب به مفضّل بن عمر: ای مفضّل! در این بیندیش كه چگونه آلت‏های آمیزش در مرد و زن، به‏گونه‏ای همخوانِ این كار، قرار داده شده است. برای مرد، آلتی انبساط‏پذیر قرار داده شده كه دراز می‏شود تا نطفه به زهدان برسد؛ چه این كه مرد، بدان نیاز دارد كه آب خویش در دیگری بیفكند. برای زن هم ظرفی گود آفریده شده تا هر دو آب را در خود، جای دهد و فرزند را در درون خود بپذیرد، گنجایش او را داشته باشد و او را حفظ كند تا زمانی كه استحكام یابد. آیا این، برخاسته از تدبیر خدایی حكیم و پُر مهر نیست؟ از آنچه برایش انباز می‏گیرند، پیراسته و فراتر باد!... چه كسی گذرگاه پیشاب و مدفوع را خودْ جمع‏شونده قرار داد تا آنها را مهار كند و نگذارد پیوسته در جریان باشند و زندگیِ انسان را بر او تباه سازند؟ چه اندازه نعمت از این دست را هر شمارنده‏ای می‏تواند در شمار آورد؟... اگر آلت تناسلی مرد، همیشه سست و فروهِشته بود، چگونه می‏توانست به ژرفای زهدان برسد تا در آن‏جا نطفه را خالی كند؟ و اگر نیز همیشه در حالت نعوظ بود، چگونه مرد می‏توانست در بستر، از این پهلو بدان پهلو بچرخد و یا در حالی كه چیزی پیش آمده در جلو او هست، در میان مردم راه برود؟ چنین چیزی، افزون بر زشتی چشم‏انداز، تحریك شهوت را در زن و مرد، در همه وقت، در پی می‏آورد. بدین سان، خداوند - جلّ اسمه - تقدیر كرد كه بیشتر آن در همه اوقات، به چشم نیاید و از آن، دشواری‏ای بر مردان تحمیل نشود؛ بلكه خداوند در آن نیرویی قرار داد كه به گاه نیاز، راست شود؛ چرا كه او خود تقدیر كرده كه استمرار و ماندگاری نسل، از رهگذرِ آن باشد.

منبع: بحار الأنوار، جلد 61، صفحه 320، حدیث 30 إلى صفحه 327 وج 3، صفحه 66 إلى صفحه 75 كلاهما نقلاً عن الخبر المشتهر بتوحید المفضّل دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 574