سیاه دانه چه خواصی دارد؟

طبّ الأئمّة علیهم‏السلام

شَكَوتُ إلَيهِ الزُّكامَ ، فَقالَ: صُنعٌ مِن صُنعِ اللّه‏ِ، [و] جُندٌ مِن جُنودِ اللّه‏ِ، بَعَثَهُ اللّه‏ُ إلى عِلَّةٍ في بَدَنِكَ لِيَقلَعَها، فَإِذا قَلَعَها فَعَلَيكَ بِوَزنِ دانِقِ شونيزٍ ونِصفِ دانِقِ كُندُسٍ ، يُدَقُّ ويُنفَخُ فِي الأَنفِ، فَإِنَّهُ يَذهَبُ بِالزُّكامِ ، وإن أمكَنَكَ ألاّ تُعالِجَهُ بِشَيءٍ فَافعَل، فَإِنَّ فيهِ مَنافِعَ كَثيرَةً.

- به نقل از ابراهیم بن ابی‏یحیی، از امام صادق علیه‏السلام -: از زكام نزد امام علیه‏السلام اظهار ناراحتی كردم. فرمود: «كرده‏ای از كرده‏های خداوند، و سربازی از سربازان خداست كه خداوند، آن را به پیكار با بیمارانی در تن تو برانگیخته، تا آن را از جای بركَنَد. پس چون آن را از میانْ بركَنْد، بر تو باد به وزن یك دانگ شونیز و نیم‏دانگ كُندُس، كه آرد گردد و به بینی رانده شود. این كار، زكام را از میان می‏بَرَد. اگر هم می‏توانی هیچ درمانی برایش به كارنگیری، این كار را بكن؛ چرا كه آن، منافعی بسیار دارد.

منبع: ما بین المعقوفین أثبتناه من بحار الأنوار.طبّ الأئمّة لابنی بسطام، صفحه 64، بحار الأنوار، جلد 62، صفحه 183، حدیث 1، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 334 معناى این واژه در ج1، ص291 آمد.كُندُس یا كُندُش، نام فارسى یك گیاه است. همین نام به زبان عربى نیز درآمده و مؤلّف، درباره آن از فیروزآبادى چنین نقل كرده است: كُندس: ریشه‏هاى گیاهى است كه درونش زرد و لایه بیرونش سیاه است. چون به صورت گَرد درآید و در بینى دمانده شود، شخص به عطسه مى‏آید، چشمان خسته، فروغ تازه مى‏یابد و شبْ كورى از میان مى‏رود.