آنچه خدا دشمن مى دارد

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

مِنَ الغَيرَةِ ما يُحِبُّ اللّه ُ، ومِنها ما يُبغِضُ اللّه ُ؛ فَأَمَّا الَّتي يُحِبُّهَا اللّه ُ فَالغَيرَةُ فِي الرّيبَةِ. وأمَّا (الغَيرَةُ) الَّتي يُبغِضُهَا اللّه ُ فَالغَيرَةُ في غَيرِ ريبَةٍ. وإنَّ مِنَ الخُيَلاءِ ما يُبغِضُ اللّه ُ، ومِنها ما يُحِبُّ اللّه ُ، فَأَمَّا الخُيَلاءُ الَّتي يُحِبُّ اللّه ُ فَاختِيالُ الرَّجُلِ نَفسَهُ عِندَ القِتالِ، وَاختِيالُهُ عِندَ الصَّدَقَةِ. وأمَّا الَّتي يُبغِضُ اللّه ُ فَاختِيالُهُ فِي البَغيِ.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: خدا نوعی از غیرت را دوست دارد و نوعی را دشمن می دارد. غیرتی كه خدا دوست دارد، غیرت در امور شُبهه ناك است، و آن [غیرتی]كه دشمنش می دارد، غیرت بدون شبهه است. خداوند، نوعی از تكبّر را دوست دارد و نوعی را دشمن می دارد. تكبّری كه خداوند دوستش می دارد، خودپسندی و تكبّر انسان به هنگام كارزار [در راه خدا] و تكبّر در برابر صدقه (مناعت طبع و نگرفتن آن) است؛ و امّا آن [تكبّری] كه خدا دشمنش می دارد، تكبّر بنده در راه ستمگری و تجاوز است.

منبع: سنن أبی داود: 3 / 50 / 2659، سنن النسائی: 5 / 78، مسند ابن حنبل: 9 / 193 / 23811، صحیح ابن حبّان: 1/530/295، السنن الكبرى: 7/503/14801، المعجم الكبیر: 2/190/1773، شُعب الإیمان: 7/413/10803 كلّها عن جابر بن عتیك نحوه، سنن ابن ماجة: 1/643/1996 عن أبیهریرة، سنن الدارمی: 2/588/2146 عن جابر بن عتیك وفیهما إلى «فی غیر ریبة»، كنز العمّال: 3 / 385 / 7066.