تمثل برزخی غیبت چیست؟

امام صادق علیه ‏السلام

قالَ رَجُلٌ لعليِّ بنِ الحسينِ عليهماالسلام: إنَّ فُلانا يَنسُبُكَ إلى أ نّكَ ضالٌّ مُبتدِعٌ ! فقالَ لَهُ عليُّ بنُ الحسينِ عليهماالسلام: مارَعَيتَ حقَّ مُجالَسَةِ الرجُلِ حيثُ نَقَلتَ إلَينا حَديثَهُ، ولا أدَّيتَ حَقِّي حيثُ أبلَغتَني عن أخي ما لَستُ أعلَمُهُ !... إيّاكَ والغِيبَةَ فإنّها إدامُ كِلابِ النارِ، وَاعلَمْ أنّ مَن أكثَرَ مِن ذِكرِ عُيوبِ الناسِ شَهِدَ علَيهِ الإكثارُ أ نّهُ إنّما يَطلُبُها بقَدرِ ما فيهِ.

مـردی بـه علی بن حسین علیهماالسلام عرض كرد: فلانی به شما نسبت می‏دهد كه گمراه و بدعتگذار هستی. علی بن الحسین به او فرمود: حقّ همنشینی با آن مرد را پاس نداشتی؛ زیرا سخن او را به ما منتقل كردی. حقّ مرا نیز به جا نیاوردی زیرا از برادرم چیزی به من رساندی كه من آن را نمی‏دانستم !... از غیبت بپرهیز، كه آن خورش سگهای دوزخ است و بدان كسی كه از مردم زیاد عیبگویی كند، این عیبگویی زیاد بر این نكته گواهی دهد كه او این عیبها را به همان اندازه‏ای كه در خودش هست، می‏جوید (عیبگویی او از مردم نشان می‏دهد كه آن عیبها در خود او نیز هست).

منبع: بحار الأنوار: 75 / 246 / 8 منتخب میزان الحكمة: 436