دروغ

عرائس المجالس

قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ:... يا بُنَيَّ، إيّاكَ وَالكَذِبَ؛ فَإِنَّهُ يُفسِدُ دينَكَ، ويَنقُصُ عِندَ النّاسِ مُروءَتَكَ، فَعِندَ ذلِكَ يَذهَبُ حَياؤُكَ وبَهاؤُكَ وجاهُكَ، وتُهانُ، ولا يُسمَعُ مِنكَ إذا حَدَّثتَ، ولا تُصَدَّقُ إذا قُلتَ، ولا خَيرَ فِي العَيشِ إذا كانَ هكَذا.

لقمان به پسرش گفت: «... ای پسرم! از دروغ بپرهیز؛ زیرا دینت را فاسد می‏كند و از جوان مردیِ تو پیش مردم می‏كاهد، و در این صورت، حیا و ارزش و مقامت از بین می‏رود و خوار می‏گردی و هر گاه سخن بگویی، كسی گوش نمی‏دهد و حرف تو را كسی تصدیق نمی‏كند، و خیری در چنین زندگانی‏ای نیست».

منبع: عرائس المجالس: ص 314.