نقش نیّت در عمل

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

ـ لَمّا أغزی علِيّا عليهالسلام فيِ سَرِيَّةٍ، فقالَ رجُلٌ لأخٍ لَهُ: اُغْزُ بِنا في سَرِيّةِ علِيٍّ لَعلَّنانُصيبُ خادِما أو دابَّةً أو شَيئا نَتَبَلَّغُ بهِ ـ: إنّما الأعمالُ بالنِّيّاتِ، ولكُلِّ امرئٍ ما نَوی، فمَن غَزا ابتِغاءَ ما عِندَ اللّه ِ فَقد وَقَعَ أجرُهُ علَی اللّه ِ، ومَن غَزا يُريدُ عَرَضَ الدُّنيا أو نَوی عِقالاً لَم يَكُن لَهُ إلّا ما نَوی.

ـ هنگامی كه علی علیه السلام را با فرماندهی سپاهی روانه جنگ كرد و مردی به برادر خود گفت: با ما در سپاه علی به جنگ بیا شاید غلامی یا چهارپایی یا چیزی كه به دردمان بخورد به دست بیاوریم ـ فرمود: جز این نیست كه اعمال به نیّت هاست و برای هركس همان چیزی است كه نیّتش را دارد. پس هركه برای تحصیل آنچه نزد خداست بجنگد، بی گمان اجرش با خداست و هركس برای رسیدن به متاع دنیا یا به نیّت عقالی (زانوبند شتر) بجنگد، او را [نصیب و پاداشی]جز همان چه برایش جنگیده است، نباشد.

منبع: الأمالی للطوسیّ: 618 / 1274.