محمّد ، رسول خدا صلىالله

رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله

ـ لَمّا سألَهُ يَهوديٌّ عَن وَجهِ تَسمِيَتِهِ بمُحمّدٍ وأحمَدَ وأبي القاسِمِ وبَشيرٍ ونَذيرٍ وداعٍ ؟ ـ: أمّا مُحمّدٌ فإنّي مَحمودٌ في الأرضِ، وأمّا أحمَدُ فإنّي مَحمودٌ فيالسَّماءِ، وأمّا أبو القاسِمِ فإنَّ اللّه َ عَزَّوجلَ يَقسِمُ يَومَ القِيامَةِ قِسمَةَ النّارِ؛ فمَن كَفَرَ بِي مِن الأوَّلينَ والآخِرينَ ففي النّارِ، ويَقسِمُ قِسمَةَ الجَنّةِ؛ فمَن آمَنَ بي وأقَرَّ بِنُبُوَّتي ففي الجَنّةِ. وأمّا الدّاعي فإنّي أدعُو النّاسَ إلی دِينِ ربّي عَزَّوجلَّ، وأمّا النَّذيرُ فإنّي اُنذِرُ بالنّارِ مَن عَصاني، وأمّا البَشيرُ فإنّي اُبشِّرُ بالجَنّةِ مَن أطاعَني.

ـ در پاسخ به سؤال مردییهودی از علّت نامگذاری ایشان به محمّد و احمد و ابوالقاسم و بشیر و نذیر و داعی ـ فرمود: امّا محمّد، از آن روست كه من در زمین ستوده ام. اما احمد، از آن روست كه من در آسمان ستوده ام. اما ابوالقاسم، از آن روست كه خداوند عز و جل روز قیامت قسمت آتش را جدا می كند و هر كه، از اولین و آخرین انسان ها، به من كافر شده باشد جایش در آتش است و قسمت بهشت را جدا می سازد و هركه به من ایمان آورده و به نبوّت من اقرار كرده باشد، جایش در بهشت است. اما داعی، از آن روست كه من مردم را به دین پروردگارم عز و جل دعوت می كنم. اما نذیر، از آن روست كه هركس نافرمانیم كند او را به آتش بیم می دهم و اما بشیر، از آن روست كه هركس اطاعتم كند، او را به بهشت بشارت می دهم.

منبع: معانی الأخبار: 52 / 2.