فضیلت اهل مسجد بودن

پیامبر خدا صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله

سَبعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللّه‏ُ في ظِلِّهِ يَومَ لا ظِلَّ إلّا ظِلُّهُ... رَجُلٌ كانَ قَلبُهُ مُعَلَّقا بِالمَسجِدِ إذا خَرَجَ مِنهُ، حَتّى يَعودَ إلَيهِ.

هفت گروه‏اند كه خدای عز و جل، آن روز كه هیچ سایه‏ای جز سایه او نیست، آنان را در زیر سایه خود، جای خواهد داد:... كسی كه چون از مسجد بیرون رود، دل‏بسته مسجد است تا به سوی آن باز گردد.

منبع: سنن الترمذى: ج 4 ص 598 ح 2391 عن أبی هریرة أو عن أبی سعید الخدری، الموطّا: ج 2 ص 952 ح 14، السنن الكبرى: ج 10 ص 149 ح 91، تاریخ دمشق: ج 22 ص 226 ح 4927، صحیح البخارى: ج 1 ص 234 ح 629، صحیح مسلم: ج 2 ص 715 ح 1031، سنن النسائى: ج 8 ص 222، مسند ابن حنبل: ج 3 ص 440 ح 9671 كلّها عن أبی هریرة ولیس فی الأربعة الأخیرة «إذا خرج منه حتّى یعود إلیه»، كنز العمّال: ج 15 ص 904 ح 43561؛ الخصال: ص 343 ح 7 عن أبی هریرة، عوالی اللآلى: ج 2 ص 71 ح 187، بحار الأنوار: ج 26 ص 261 ح 41.