فضیلت اهل مسجد بودن

پیامبر خدا صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله

إنَّ لِلمَساجِدِ أوتادا؛ المَلائِكَةُ جُلَساؤُهُم، إذا غابُوا افتَقَدوهُم، وإن مَرِضوا عادوهُم، وإن كانوا في حاجَةٍ أعانوهُم.

برای مسجدها میخ‏هایی است كه فرشتگان، همنشین آنهایند. هر گاه غایب شوند، آنان را می‏جویند و اگر بیمار شوند، به عیادتشان می‏روند و اگر نیازی داشته باشند، یاری‏شان می‏كنند.

منبع: المجازات النبویّة: ص 369 ح 332، قال الشریف الرّضی رحمه‏الله: وهذه استعارة، كأنه علیه الصلاة والسّلام شبّه المقیمین فی المساجد، والملازمین لها والمنقطعین إلیها بالأوتاد المضروبة فیها، وذلك من التمثیلات العجیبة الواقعة موقعها والمُقرطِسة غرضها، ویقال: فلان وتد المسجد، و حمامة المسجد، إذا طالت ملازمته له، وانقطاعه إلیه وتشبیهه بالوتد فی الملازمة أبلغ من تشبیهه بالحمامة، لأنّ الحمامة تنتقل وتزول، والوتد مقیم لا یریم. بحار الأنوار: ج 83 ص 373 ح 38؛ مسند ابن حنبل: ج 3 ص 399 ح 9424 عن أبی هریرة، كنز العمّال: ج 7 ص 580 ح 20350 نقلاً عن ابن النجّار عن أبی هریرة. سیّد رضى، در باره این حدیث مى‏گوید: عبارت یاد شده، استعاره است. گویى پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله كسانى را كه ملازم مسجدند، به میخ‏هاى كوبیده شده در مسجد، تشبیه كرده است و این، از تمثیل‏هاى شگفت‏آورى است كه در جاى دقیق خود به كار رفته و به خوبى، هدف را نشانه گرفته است. البته در باره كسى كه همدم و ملازم مسجد است، دو واژه «میخ مسجد» و «كبوتر مسجد» به كار مى‏رود، لیكن تعبیر كردن به میخ، بلیغ‏تر است؛ زیرا كبوتر پرواز مى‏كند و جا به جا مى‏شود، لیكن میخ، همواره پا بر جاست.