فضیلت آموختن و آموزش دادن در مسجد

سنن ابن ماجة ـ به نقل از عبد اللّه‏ بن عمرو ـ

خَرَجَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ذاتَ يَومٍ مِن بَعضِ حُجَرِهِ، فَدَخَلَ المَسجِدَ، فَإِذا هُوَ بِحَلقَتَينِ؛ إحداهُما يَقرَؤونَ القُرآنَ و يَدعونَ اللّه‏َ، وَ الاُخرى يَتَعَلَّمونَ و يُعَلِّمونَ. فَقالَ النَّبِيُّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله: كُلٌّ عَلى خَيرٍ، هؤُلاءِ يَقَرؤونَ القُرآنَ و يَدعونَ اللّه‏َ، فَإِن شاءَ أعطاهُم و إن شاءَ مَنَعَهُم. و هؤُلاءِ يَتَعَلَّمونَ و يُعَلِّمونَ، و إنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً. فَجَلَسَ مَعَهُم.

روزی پیامبر خدا، از یكی از اتاق‏های[خانه] خود خارج شد و وارد مسجد گردید. در مسجد، دو دسته از مردم را دید: دسته نخست، قرآن تلاوت می‏كردند و خدا را می‏خواندند، و دسته دیگر، می‏آموختند و آموزش می‏دادند. پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله فرمود: «هر دو دسته، بر [كار] خیر هستند. اینان، قرآن تلاوت می‏كنند و خدا را می‏خوانند. اگر بخواهد، عطایشان می‏كند و اگر بخواهد، از آن بازشان می‏دارد؛ و آن دسته دیگر، فرا می‏گیرند و به دیگران می‏آموزند. همانا من، معلّم برانگیخته شده‏ام». آن گاه، با آن دسته نشست.

منبع: سنن ابن ماجة: ج1 ص83 ح229، سنن الدارمی: ج 1 ص 105 ح 355، مسند الطیالسی: ص298 ح 2251، جامع بیان العلم وفضله: ج 1 ص 50 كلّها نحوه، كنز العمّال: ج 10 ص 147 ح 28751.