آب دهان انداختن در مسجد

امام علی علیه ‏السلام

مَن وَقَّرَ المَسجِدَ مِن نُخامَتِهِ لَقِيَ اللّه‏َ يَومَ القِيامَةِ ضاحِكا، قَد اُعطِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ، وإنَّ المَسجِدَ لَيَلتَوي مِنَ النُّخامَةِ كَما يلتَوي أحَدُكُم بِالخَيزُرانِ إذا وَقَعَ بِهِ.

هر كس با پرهیز از آب دهان انداختن، مسجد را بزرگ بدارد، در روز رستاخیز، خداوند را خندان دیدار خواهد كرد، در حالی كه كارنامه او به دست راستش داده شده است. همانا مسجد، از آب دهان در هم كشیده می‏شود، همچون در هم كشیده شدن هر یك از شما، هنگامی كه بر وی تازیانه زده می‏شود.

منبع: فی المصدر: «فقد»، والتصویب من بحار الأنوار.دعائم الإسلام: ج 1 ص 149، تهذیب الأحكام: ج 3 ص 256 ح 713 عن إسماعیل بن مسلم الشعیری عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم ‏السلام ولیس فیه ذیله من «إنّ المسجد...»، بحار الأنوار: ج 83 ص 381 ح 50.