غیبت و دین

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

يُؤتی بأحَدٍ يَومَ القِيامَةِ يُوقَفُ بينَ يَدَيِ اللّه ِ ويُدفَعُ إلَيهِ كتابُهُ فلا يَری حَسَناتِهِ، فيقولُ: إلهي، ليسَ هذا كتابِي ! فإنّي لا أری فيها طاعَتي ؟ ! فيقالُ لَهُ: إنّ رَبَّكَ لايَضِلُّ ولايَنسی، ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغتِيابِ الناسِ. ثُمّ يُؤتی بآخَرَ ويُدفَعُ إلَيهِ كتابُهُ فَيَری فيهِ طاعاتٍ كثيرَةً، فيقولُ: إلهي، ما هذا كتابِي ! فإنّي ما عَمِلتُ هذهِ الطَّاعاتِ ! فيقالُ: لأنَّ فلانا اغتابَكَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ إلَيكَ.

روز قیامت فردی را می آورندو او را در پیشگاه خدا نگه می دارند و كارنامه اش را به او می دهند، اما حسنات خود را در آن نمی بیند. عرض می كند: الهی! این كارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمی بینم! به او گفته می شود: پروردگار تو نه خطا می كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگری را می آورند و كارنامه اش را به او می دهند. در آن طاعت بسیاری را مشاهده می كند. عرض می كند: الهی! این كارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را به جا نیاورده ام! گفته می شود: فلانی از تو غیبت كرد پس حسنات او به تو داده شد.

منبع: جامع الأخبار: 412/1144.