احاطه شده به شهوت ها

الإمام علیّ علیه السلام

إنّي اُحَذِّرُكُمُ الدُّنيا؛ فَإِنَّها حُلوَةٌ خَضِرَةٌ، حُفَّت بِالشَّهَواتِ، وتَحَبَّبَت بِالعاجِلَةِ، وراقَتبِالقَليلِ، وتَحَلَّت بِالآمالِ، وتَزَيَّنَت بِالغُرورِ. لا تَدومُ حَبرَتُها، ولا تُؤمَنُ فَجعَتُها، غَرّارَةٌ ضَرّارَةٌ، حائِلَةٌ زائِلَةٌ، نافِدَةٌ بائِدَةٌ، أكّالَةٌ غَوّالَةٌ.

امام علی علیه السلام: من، شما را از دنیا برحذر می دارم؛ زیرا كه دنیا شیرین و خرّم است و تمایلات نفسانی آن را در میان گرفته است؛ با لذّت های زودگذرش دل می بَرَد و با [متاع] اندكِ خود، جلوه گری می كند؛ به آرزوها آراسته است و با زیور فریب، خود را می آراید؛ ناز و نعمتش پایدار نیست و از مصائب آن، ایمنی نیست؛ گول زننده است و آسیب رسان؛ دگرگون شونده است و زوال پذیر؛ پایان پذیر است و نابود شونده؛ آدمخوار است و مرگبار.

منبع: خَضِرَة: أی غَضّة ناعمة طریّة (النهایة: ج 2 ص 41 «خضر»). / راقنی الشیء: أی أعجبنی(الصحاح: ج 4 ص 1486 «روق»). قال ابن أبی الحدید: أی أعجبت أهلها، وإنّما أعجبتهم بأمرٍ قلیلٍ لیس بدائم (شرح نهج البلاغة: ج 7 ص 228»). / الحَبرة: النعمة وسعة العیش، وكذلك الحبور(النهایة: ج 1 ص 327 «حبر»). / التغوّل: التلوّن فی صورٍ شتّى. وتَغولُهُم: تُضِلُّهم عن الطریق (انظر النهایة: ج 3 ص 397 وص 396 «غول»). / نهج البلاغة: الخطبة 111، تحف العقول: ص 180 نحوه، غرر الحكم: ح 3686 وفیه «نضرة» بدل «خضرة» ولیس فیه «وتحبّبت بالعاجلة»، بحار الأنوار: ج 73 ص 96 ح 82 ؛ مطالب السؤول: ص 50 نحوه.