هرگاه دنیا بزرگ ترین همّ و غم باشد

الإمام علیّ علیه السلام

يَا بنَ آدَمَ، لا يَكُن أكبَرُ هَمِّكَ يَومَكَ الَّذي إن فاتَكَ لَم يَكُن مِن أجَلِكَ، فَإِنَّ كُلَّ يَومٍ تَحضُرُهُ يَأتِي اللّه ُ فيهِ بِرِزقِكَ، وَاعلَم أنَّكَ لَن تَكتَسِبَ شَيئا فَوقَ قوتِكَ إلاّ كُنتَ فيهِ خازِنا لِغَيرِكَ؛ يَكثُرُ فِي الدُّنيا بِهِ نَصَبُكَ، ويَحظی بِهِ وارِثُكَ، ويَطولُ مَعَهُ يَومَ القِيامَةِ حِسابُكَ ! فَاسعَد بِمالِكَ في حَياتِكَ، وقَدِّم لِيَومِ مَعادِكَ زادا يَكونُ أمامَكَ؛ فَإِنَّ السَّفَرَ بَعيدٌ، وَالمَوعِدَ القِيامَةُ، وَالمَورِدَ الجَنَّةُ أوِ النّارُ.

امام علی علیه السلام ـ در تشویق به دل بركَنْدن از دنیا و ترغیب به كارهای آخرت ـ : ای پسر آدم! بزرگ ترین همّ و غَمّت آن روزت نباشد كه چون از دستت رفت، از عمر تو نباشد ؛زیرا هر روزی كه وارد آن می شوی، خداوند در آن، روزی ات را می رساند. بدان كه هرگز، چیزی بیش از قُوتت به دست نمی آوری، مگر این كه تو خزانه دار آن برای دیگران باشی. [فقط [مایه رنج بسیار تو در دنیا می شود و وارثت از آن بهره مند می گردد و به سبب آن، حسابرسی تو در روز قیامت به درازا می كشد! پس با مال خود در زندگی ات [آینده خود را تأمین كن و] خوش بخت شو و برای معادت كه در پیش داری، توشه ای بفرست؛ زیرا سفری دور و دراز پیش رو داری و وعده گاه، قیامت است و محلّ ورود، بهشت یا آتش.

منبع: الإرشاد: ج 1 ص 234، بحار الأنوار: ج 103 ص 31 ح 58 نقلاً عن تفسیر العیّاشی بزیادة «فإن همّك یوم» بعد «من أجلك» وراجع نثر الدرّ: ج 1 ص 295. / یعنى: غمِ روزىِ روزى را كه جزء عمر تو نیست، مخور.