محمّد صلی الله علیهوآله

الإمامُ علیٌّ علیه السلام

ـ لمّا سُئلَ عن صِفَةِ النَّبيِّ صلی الله عليه و آله وهُو مُحْتَبٍ بحَمائلِ سَيفِهِ في مَسجِدِ الكُوفَةِ ـ: كانَ رسولُ اللّه ِ صلی الله عليه و آله أبيَضَ اللَّونِ مُشرَبا حُمرَةً، أدعَجَ العَينِ، سَبطَ الشَّعرِ، كَثَّ اللِّحيَةِ، سَهلَ الخَدِّ، ذا وَفرَةٍ، دَقيقَ المَسرُبَةِ، كأنّ عُنقَهُ إبريقُ فِضَّةٍ، لَهُ شَعرٌ مِن لَبَّتِهِ إلی سُرَّتِهِ يَجري كالقَضيبِ، لَيسَ في بَطنِهِ ولا صَدرِهِ شَعرٌ غَيرُهُ، شَثْنُ الكَفِّ والقَدَمِ، إذا مَشی كأنّما يَنحَدِرُ مِن صَبَبٍ، وإذا قامَ كأنّما يَنقَلِعُ مِن صَخرٍ، إذا التَفَتَ التَفَتَ جَميعا، كأنَّ عَرَقَهُ في وَجهِهِ اللُّؤلؤُ، ولَريحُ عَرَقِهِ أطيَبُ مِن المِسكِ الأذفَرِ، لَيسَ بالقَصيرِ ولا بالطَّويلِ، ولا بالعاجِزِ ولا اللَّئيمِ، لَم أرَ قَبلَهُ ولا بَعدَهُ مِثلَهُ صلی الله عليه و آله.

ـ وقتی مردی از ایشان كه در مسجد كوفه حمایل شمشیرش را به خود پیچیده بود، درباره خصوصیات [جسمی]پیامبر سؤال كرد ـ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله رخساری سفید و گلگون داشت و چشمانی سیاه و درشت و موهایی صاف و نرم و ریشی انبوه و گونه هایی كم گوشت و استخوانی و گیسوانی كه تا نرمه گوشش می رسید و گردنی چون جام سیمین و از زیر گلو تا نافش خط باریكی از مو چون نی رسته بود و جز آن مویی بر سینه و شكمش وجود نداشت. دست و پایش درشت و استخوانی بود. هرگاه راه می رفت، مثل این بود كه از سرازیری فرود می آید و به هنگام برخاستن چابك و سریع بود. وقتی به طرفی برمی گشت، با تمام بدنش برمی گشت. دانه های عرق بر چهره اش چون مروارید بود، عرق بدنش خوشبوتر از مشك تند بود، نه كوتاه قامت بود و نه بلند، نه ناتوان بود و نه پست. كسی را چون او ندیده ام، نه پیش از او و نه پس از او.

منبع: الطبقات الكبرى: 1 / 410.