ناتوانى خردها از شناخت ذات خدا

الإمام علیّ علیه السلام

ـ في صِفَةِ المَلائكَةِ ـ: وإنَّهُم عَلی مَكانِهِم مِنكَ، ومَنزِلَتِهِم عِندَكَ، واستِجماعِ أهوائهِم فيكَ، وكَثرَةِ طاعَتِهِم لَكَ، وقِلَّةِ غَفلَتِهِم عَنأمرِكَ، لَو عايَنوا كُنهَ ما خَفِيَ عَلَيهِم مِنكَ لَحَقَّروا أعمالَهُم، ولَزَرَوا عَلی أنفُسِهِم، ولَعَرَفوا أ نَّهُم لَم يَعبُدوكَ حَقَّ عِبادَتِكَ، ولَم يُطيعوكَ حَقَّ طاعَتِكَ.

ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود: آنانبا همه منزلتی كه نزد تو دارند و همه وجودشان عشق به توست و با وجود فراوانی طاعتشان از تو ،و غافل نبودنشان از تو، اگر حقیقت آنچه را از تو بر آنان پوشیده است مشاهده كنند، بی گمان اعمال خویش را خُرد شمارند و بر خویشتن خرده گیرند و دریابند كه تو را چنان كه سزد عبادت نكرده اند و چنان كه شایسته است طاعتت ننموده اند.

منبع: نهج البلاغة: الخطبة 109.