عبادت بی حاصل

امیرالمومنین (ع) در حکمت 137

وَ قَالَ عليه السلام - كَمْ مِنْ صَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ صِيَامِهِ إِلَّا الْجُوعُ وَ الظَّمَاءُ وَ كَمْ مِنْ قَائِمٍ لَيْسَ لَهُ مِنْ قِيَامِهِ إِلَّا السَّهَرُ وَ الْعَنَاءُ حَبَّذَا نَوْمُ الْأَكْيَاسِ وَ إِفْطَارُهُمْ

(و فرمود:) - بسا روزه‏دار كه از روزه خود جز گرسنگي و تشنگي بهره نبرد، و بسا بر پا ايستاده كه از ايستادن جز بيداري و رنج بري نخورد. خوشا خواب زيركان و خوشا روزه گشادن آنان.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 137