معیار امامت ؟

امیرالمومنین (ع) در حکمت 181

وَ قَالَ عليه السلام - وَا عَجَبَا أَ تَكُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ لَا تَكُونُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ و روي له شعر في هذا المعنى فإن كنت بالشورى ملكت أمورهم فكيف بهذا و المشيرون غيب‏ و إن كنت بالقربى حججت خصيمهم فغيرك أولى بالنبي و أقرب‏

(و فرمود:) - شگفتا خلافت از راه همصحبتي به دست آيد. (و شعري از او در اين باره روايت شده است:) اگر با شورا كار آنان را به دست گرفتي چه شورايي بود كه رأي دهندگان در آنجا نبودند. و اگر از راه خويشاوندي بر مدعيّان حجّت آوردي، ديگران از تو به پيامبر نزديكتر و سزاوارتر بودند.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 181