پرهیز ار درویی ها

امیرالمومنین (ع) در حکمت 268

وَ قَالَ عليه السلام - اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تَحْسُنَ فِي لَامِعَةِ الْعُيُونِ عَلَانِيَتِي وَ تَقْبُحَ فِيمَا أُبْطِنُ لَكَ سَرِيرَتِي مُحَافِظاً عَلَى رِئَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِي بِجَمِيعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنِّي فَأُبْدِيَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِي وَ أُفْضِيَ إِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلِي تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِكَ

(و فرمود:) - خدايا به تو پناه مي‏برم كه برونم در ديده‏ها نيكو نمايد و درونم در آنچه از تو نهان مي‏دارم به زشتي گرايد، پس خود را نزد مردم بيارايم به ريا و خودنمايي كه تو بهتر از من بدان دانايي، پس ظاهر نكويم را براي مردمان آشكار دارم و بدي كردارم را نزد تو آرم تا خود را به بندگان تو نزديك گردانم، و از خوشنودي تو به كنار مانم.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 268