شناخت مردم از ضد ارزش ها

امیرالمومنین (ع) در حکمت 335

وَ قَالَ عليه السلام - الْأَقَاوِيلُ مَحْفُوظَةٌ وَ السَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ وَ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ وَ النَّاسُ مَنْقُوصُونَ مَدْخُولُونَ إِلَّا مَنْ عَصَمَ اللَّهُ سَائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ وَ مُجِيبُهُمْ مُتَكَلِّفٌ يَكَادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيِهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ وَ يَكَادُ أَصْلَبُهُمْ عُوداً تَنْكَؤُهُ اللَّحْظَةُ وَ تَسْتَحِيلُهُ الْكَلِمَةُ الْوَاحِدَةُ

(و فرمود:) - «گفتارها سپرده نزد نگه دار است» و «نهفته‏ها آشكار»، و «هر نفس بدانچه كرده گرفتار». و مردم ناقص عقل و بيمار، جز آن را كه خداست نگه دار. پرسنده‏شان مردم آزار و پاسخ دهنده‏شان به تكلف در گفتار. - آن كه رايي بهتر داند، بود كه خشنودي يا خشمي وي را بگرداند، و آن كه از همه استوارتر است از نيم نگاهي بيازارد يا كلمه‏اي وي را دگرگون دارد».

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 335