ضرورت رازداری و کنترل زبان

امیرالمومنین (ع) در حکمت 373

وَ قَالَ عليه السلام - الْكَلَامُ فِي وِثَاقِكَ مَا لَمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ فَإِذَا تَكَلَّمْتَ بِهِ صِرْتَ فِي وِثَاقِهِ فَاخْزُنْ لِسَانَكَ كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَتْ نِعْمَةً

(و فرمود:) - سخن در بند توست تا بر زبانش نراني و چون گفتي‏اش تو در بند آني، پس زبانت را چنان نگه دار كه درمت را و دينار. چه بسا سخني كه نعمتي را ربود و نقمتي را جلب نمود.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 373