پس از كشته شدن عثمان

امیرالمومنین (ع) در خطبه 91

و من كلام له عليه السلام لما أريد على البيعة بعد قتل عثمان - دَعُونِي وَ الْتَمِسُوا غَيْرِي فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَيْهِ الْعُقُولُ وَ إِنَّ الْآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الْمَحَجَّةَ قَدْ تَنَكَّرَتْ وَ اعْلَمُوا أَنِّي إِنْ أَجَبْتُكُمْ رَكِبْتُ بِكُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَى قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَكْتُمُونِي فَأَنَا كَأَحَدِكُمْ وَ لَعَلِّي أَسْمَعُكُمْ وَ أَطْوَعُكُمْ لِمَنْ وَلَّيْتُمُوهُ أَمْرَكُمْ وَ أَنَا لَكُمْ وَزِيراً خَيْرٌ لَكُمْ مِنِّي أَمِيراً

از خطبه‏هاي آن حضرت است چون پس از كشته شدن عثمان خواستند با او بيعت كنند - مرا بگذاريد و ديگري را به دست آريد، كه ما پيشاپيش كاري مي‏رويم كه آن را رويه‏هاست، و گونه‏گون رنگهاست. دلها برابر آن برجاي نمي‏ماند و خردها برپاي. همانا كران تا كران را ابر فتنه پوشيده است و راه راست ناشناسا گرديده، و بدانيد كه اگر من درخواست شما را پذيرفتم با شما چنان كار مي‏كنم كه خود مي‏دانم، و به گفته گوينده و ملامت سرزنش كننده گوش نمي‏دارم. و اگر مرا واگذاريد همچون يكي از شمايم، و براي كسي كه كار خود را بدو مي‏سپاريد، بهتر از ديگران فرمانبردار و شنوايم. من اگر وزير شما باشم، بهتر است تا امير شما باشم.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 91