مضعّف، متعال، مجزی: افزون کننده، بلند مرتبه، جزا دهنده

امام سجاد (ع) در دعای 45، فراز 12

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ فِي وَدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ - أَنْتَ الّذِي زِدْتَ فِي السّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ، وَ الزّيَادَةِ مِنْكَ، فَقُلْتَ تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا، وَ مَنْ جَاءَ بِالسّيّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلّا مِثْلَهَا.

نیایش، در وداع ماه مبارک رمضان - توئی که در معامله، بر عطای خود به بندگان، افزوده‏ای؛ تا در تجارتهاشان، با تو سود برند، و در کوچ کردن بسوی تو کامیاب گردند، و از تو بهره‏ای افزون یابند و به همین سبب تو خود که مبارک نام و بلند مقامی - فرموده‏ای: «هر که کار نیکی بجا آورد پس مزدش ده برابر آن است و هر که کار بدی را مرتکب شود پس جز بمانند کارش کیفر داده نمی‏شود»

منبع: صحيفه سجاديه، ترجمه محمد مهدي رضايي، ويراستار رضا موذن زاده، 1389، چاپ ششم، قم، نشر جمال، دعای 45 فراز 12