چرا خداوند متعال جهت اثبات اصل مهدویت، و رفع شبهات و تردیدهای دینی مستقیماٌ نام حضرت مهدی (عج) را به عنوان آخرین امام و پیشوا در قرآن کریم بیان ننموده است؟
در قرآن کریم، نه تنها اسم مبارک امام زمان (عج) بیان نشده است، بلکه نام هیچ یک از اهل بیت عصمت و طهارت نیز ذکر نگردیده است.
که این عدم ذکر، از اسامی این بزرگواران، می تواند دلایلی داشته باشد، که در ادامه ی این نوشتار، به ذکر پاره ای از این دلایل می پردازیم:
اگر دشمنان ظالم و کینه توز ، و منافقان می دانستند که اسم اهل بیت (ع) در قرآن آمده است، نقشه ی قتل آن بزرگواران و تحریف کتاب آسمانی را می کشیدند.
خداوند متعال، در قرآن کریم، احکام الهی را بیان کرده است و پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت را فرستاده است تا حدود و احکام آنها را برای مردم بازگو کنند. (چنان که در سوره ی نحل، آیه ی 44 می فرماید: ما قرآن را بر تو نازل کردیم تا آنچه بر مردم نازل شده را بیان کنی.)
4.خداوند متعال از این شیوه ی بیانی، قصد داشته تا دانشمندان و مردم مسلمان را به تدبر در آیات وادارد. که در غیر این صورت، یعنی با ذکر مستقیم اهل بیت (ع)، حتما مردم سرسری از کنار آیات قرآن می گذشتند و در آن کلام نورانی، تامل و تدبر نمی کردند.
5.از آن جایی که حضرت مهدی (عج) آخرین حجت و ذخیره ی بر حق خدا بر زمین است، باید این گونه، یعنی در لفافه معرفی می شد تا از گزند دشمنان در امان می ماند. (از معروف ترین آیاتی که پیرامون حضرت مهدی (عج) در قرآن آمده، آیه ی 86 سوره ی هود است که از مشهورترین لقب های آن حضرت، «بقیه الله» است. این آیه اگرچه که در نگاه اول، درمورد حضرت شعیب و قومش است، اما در حقیقت، کلمه ی «بقیه الله» در تمام قرآن، فقط یک بار بیان شده است. و این امر، بر ارزشمند بودن این کلمه دلالت می کند. «بقیه الله» به معنای بازمانده ی خداست. یعنی هر موجود سودمندی که از ناحیه ی خدا ذخیره شده است تا مایه ی سعادت و عاقبت به خیری بشریت گردد.)
