چی کار کنم که برخورد اطرافیانم کمتر برام اهمیت داشته باشه؟

سلام

من دختر 17 ساله ای هستم که خیلی وقت ها ، بعضی از مواردی که برای دیگران پیشه پا افتاده و مهم نیست. برای من خیلی مهمه . و من بیش از حد به خاطر این اخلاقم زجر میکشم و حتی به گریه هم کارم میکشه ، این حس از کودکی با من همراه بوده. من به شدت حرف مردم برام اهمیت داره و از حرف های مردم زجر میکشم ، شاید برای بعضی ها این پیامم خنده دار باشه اما این موضوع برام تبدیل شده به یک مانع بزرگ و وسواس ، برای مثال من امروز به دلیل اینکه فرد مقابلم که پیرمرد هم بودن و یکی از فامیلامون ، رفتم تا احوالپرسی کنم و بهشون دست بدم ، اصلا اینکه دستم را جلو بردم کاملا غیر ارادی بود ، اون آقا به من دست نداد و منم سریع دستم را عقب کشیدم ،،،، حس بدی بهم دست داد و دیگه نمیتونستم روی پای خودم بایستم ، از بس خجالت کشیدم ،،،، الان هم حالم خیلی بده.

مورد دیگه اینه که من پدرم فوت شده ، و توی مدرسه میترسم که بابت این موضوع صحبت کنم ، اگر در جمعی دوستانم در مورد پدر هاشون صحبت میکنند ، من سریع دور میشم ، حتی خیلی از دوستانم نمیدونند که من پدرم فوت شده و همش میگم اگه یه روزی بفهمند چه اتفاقی میوفته؟ .... باور کنید که خیلی سختمه ، اینقدر که فقط خدارو صدا میزنم تا یکم آرامش بهم بده لطفا لطفا پاسخ منو بدید

سلام. من هم دخترم و حس الانتو کاملا درک میکنم چون این حالت مقتضی سن دختراس پس نگرانش نباش به مرور زمان حل میشه. اما برای اینکه نسبت به حرف و رفتار و عکس العمل بقیه حساس نباشی، همیشه رو کاری که میخوای انجام بدی فک کن و معقولانه ترین حرکتو انجام بده اینطوری مطمئن هستی کاری که انجام دادی هیچ اشکالی نداشته پس حرف و نظر بقیه هم اهمیت خاصی پیدا نمیکنه چون میدونی اشتباهی نکردی. نبود پدرت رو تسلیت میگم و خدا رحمتشون کنه اما نبود پدرت باعث نشده چیزی از ارزش های شخصیتی شما کم بشه پس دلیلی برا خجالت یا فرار نداری عمر ادما دست خداست و مرگ هم حق طبیعی همه هست چیزی نیست که بخاطرش سرزنش بشی. در اخر انشالله که که اعتماد به نفست بالاتر بره و شخصیت قشنگتو به بقیه اثبات کنی و حالت انزوا به خودت نگیری. شما باید یک خانم موفق و مستقل برای جامعت بشی. امیدوارم این روز هرچه زودتر برسه. :)