چگونه در نماز حضور قلب داشته باشیم؟

تاکنون راجع به نماز و فواید و آثار مثبت آن بر زندگی فردی افراد بسیار شنیده ایم. مثلا می دانیم که:

1. اولین سوالی که در قیامت می پرسند، نماز است.

2. نماز شاه کلید عبادات و ستون دین است.

3. نماز سرآمد عبادات است.

4. نماز موجب آمرزش گناهان است.

و غیره... علی الخصوص به تاکید موکد اسلام بر خواندن نماز اول وقت و معجزات ناشی از آن واقفیم.

اما سوال بنده این است که من چگونه می توانم به چنین معرفتی دست یابم که هنگام نماز خواندن، خود را در پیشگاه خدا حاضر بدانم و حضور قلب حقیقی داشته باشم؟ به گونه ای که بعد از نماز احساس مثبت آن را در روح خود احساس کنم. و دلم برای نماز خواندن در وعده ی بعد تنگ شود؟ یعنی مشتاقانه و عاشقانه و عارفانه نماز بخوانم؟

جویای راه حلی هستم که کلیشه ای نباشد.لطفا راه کاری عملی و مجرب ارایه بفرمائید.

تشکر بی منتها...

حضور قلب در نماز

از آیت الله بهجت(ره) پرسیدن: راه رسیدن به حضور قلب در نماز چیست؟ ایشان پاسخ دادند: دو کار در کنار هم :

نمازگزار به وسوسه های شیطانی که غیر اختیاری پیش می آید، کاری نداشته باشد.

هروقت در نمازش توجه پیدا کرد، اختیاراً به غیر خدا توجه نکند.

سپس در توضیح این مطلب فرمودند: شیطان می خواهد اختیاراً انسان را متوجه غیر خدا کند. وقتی دید که در حال اختیار، به غیر خدا توجه نمی کند، او را رها مےکند.

محمدی ری شهری ، زمزم عرفان ، ص 86

راه های کسب حضور قلب در نماز

يک مرتبه وارد نماز نشويم . با مقدمه و با مؤخره . از هنگام وضو شروع به توجه بکنيد . بعضي ها وقتي وضو مي گيرند با ديگران حرف مي زنند. اولا موقع وضو دعاهايي وارد شده است اگر آن دعاها را حفظ نيستيد صلوات بفرست . يعني موقع وضو با غفلت نباشي. ائمه ما از هنگام وضو حالشان عوض ميشد . امام حسن مجتبي (ع) از هنگام وضو منقلب مي شد . اين ها مهيا شدن براي گفتگو با خداست . به ما اذان و اقامه سفارش شده است . روايت است که کسي که اذان و اقامه مي گويد ، دو صف فرشته پشت سر او صف مي بندند که خيلي از بزرگان آنها را مي ديدند . هواپيما وقتي ميخواهد اوج بگيرد که يک مرتبه اوج نمي گيرد ابتدا مقداري روي زمين مي رود و آماده ميشود و بعد اوج ميگيرد . شما قبل از نماز که مي خواهيد اوج بگيريد و پرواز بکنيد يک مقدار قبل بايد آمادگي هايي درست بکنيد .

بعد از نماز هم يک مرتبه نماز را ترک نکنيد . بعد از نماز احترام نماز اقتضا مي کند که دعايي بکنيم ، تعقيباتي بخوانيم مخصوصا تسبيحات اربعه و روايت داريم که شما بعد از نماز يک دعاي مستجاب داريد . حيف نيست که اين دعاي مستجاب را نکنيد و برويد . از امام صادق (ع) نقل است که قبل از ورود به نماز يک توسلي به يکي از ائمه بکنيم . يک لحظه امام حسين (ع) را در نظر بگير ، طول نميکشد . يا ابا عبدالله شما نماز را بپا داشتي ، کاري کن که من هم بتوانم نمازم را خوب بخوانم .

يکي ديگر اينکه در نماز هر جمله اي را که مي خواهيم بخوانيم معني اش را به ذهن بياوريم . از آيت الله بهجت به تواتر رسيده است که هر جا در نماز حواستان پرت شد اشکالي ندارد اين به درد شيطان نمي خورد ، عمدي بيرون نرويد ، سهوي بيرون رفتن از نماز به درد شيطان نمي رخورد . آنجايي که حواستان هست و مي فهميد که داريد بيرون مي رويد ، برگرديد . اگر سهواً حواستان مي رود اشکالي ندارد . شيطان مي خواهد که کسي عمداً دنبالش راه بيفتد ، راه افتادن سهويي به دردش نمي خورد .

چون اینجور مبحث نیاز به بیان خوب و مفصل است و اثرگذاری خیلی خوبی دارد چند فایل صوتی است بهتره ان را شنیده و بدان عمل شود.

یک سخن جالب از عالم ربانی آقای بهجت(ره): از او می پرسند چگونه از نماز لذت ببریم و حضور قلب داشته باشیم او در جواب می گوید:(شما لذت های دیگر را ترک کن حضور قلب و لذت نماز به سراغ شما می آید..!)