واژه «درشت‌گویی» یک ترکیب مرکب در زبان فارسی است که به معنای گویندگی یا بیان کلمات به صورت درشت یا واضح به کار می‌رود. برای نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته و قاعده نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. نوشتن با خط صحیح: کلمه‌ی «درشت‌گویی» باید به صورت چسبیده و بدون فاصله بین اجزای آن نوشته شود. فاصله گذاشتن در ترکیب‌های مرکب نادرست است.

2. حروف‌چینی: توجه به استفاده صحیح از حروف بزرگ و کوچک در نوشتار، اگر این کلمه در ابتدای جمله بیاید، باید با حرف بزرگ نوشته شود: «درشت‌گویی».

3. نحو و تجزیه: این کلمه از دو بخش «درشت» و «گویی» تشکیل شده است. «درشت» به معنای بزرگ و واضح و «گویی» از ریشه‌ی «گفتن» است که به عمل بیان کردن اشاره دارد. در زمان استفاده از این کلمه در جملات، معانی کلمات پایه را در نظر داشته باشید.

4. ساخت جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات به صورت‌های مختلف به کار ببرید. به عنوان مثال:

   • او درشت‌گویی می‌کند و در جمع همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
   • از درشت‌گویی خود احساس خستگی می‌کند و می‌خواهد کمی آرام‌تر صحبت کند.
5. هم‌نشینی: توجه داشته باشید که این کلمه معمولاً با فعل‌هایی مانند «خود» و «کردن» به کار می‌رود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به طور موثری از کلمه «درشت‌گویی» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. درشت‌گویی او در جمع دوستان همیشه باعث خنده و شادی می‌شود.
2. بعضی افراد با درشت‌گویی، می‌کوشند توجه دیگران را جلب کنند.
3. درشت‌گویی به عنوان یک ویژگی شخصیتی، در مکالمات روزمره می‌تواند تاثیرگذار باشد.