کلمه "روبه‌مزاج" در زبان فارسی به معنای تمایل به یک مزاج خاص یا ویژگی‌های خاصی از شخصیت یا حالت‌های فردی است که به مزاج‌های مختلف مربوط می‌شود. برای استفاده درست از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی در آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتن واژه: این کلمه به صورت "روبه‌مزاج" نوشته می‌شود که در آن "روبه" به معنی "تمایل به" و "مزاج" به معنی حالتی از جسم و روح است.

2. فاصله‌گذاری: در نگارش "روبه‌مزاج"، باید توجه داشت که "روبه" و "مزاج" به هم متصل نمی‌شوند و بین آنها یک خط تیره وجود دارد.

3. استفاده صحیح در جملات:

   • می‌توان این کلمه را در جملات به این شکل به کار برد: "او شخصیتی روبه‌مزاج دارد."
   • می‌توان گفت: "در جلسات مختلف، نظرات و دیدگاه‌های روبه‌مزاج او مورد استقبال قرار گرفت."

4. قواعد بیان: این کلمه معمولاً در متون ادبی یا علمی مورد استفاده قرار می‌گیرد و نشان‌دهنده یک نوع تحلیل یا توصیف در مورد ویژگی‌های فردی یا گروهی است.

5. صرف و نحو: این کلمه به‌عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند با اسم‌های مختلفی ترکیب شود، مثلاً: "شخصیت روبه‌مزاج"، "دولت روبه‌مزاج"، و غیره.

با رعایت این نکات می‌توان به‌خوبی از کلمه "روبه‌مزاج" در نوشتار استفاده کرد.

1. هر بار که به مهمانی می‌روم، با دوستانم روبه‌مزاج می‌شوم و از بحث‌های دلچسب لذت می‌برم.
2. او همیشه سعی می‌کند با روبه‌مزاجی و شوخ‌طبعی، فضای اطرافش را شاداب کند.
3. در کلاس‌های آموزشی، معلم با روبه‌مزاجی خود، دانش‌آموزان را به یادگیری ترغیب می‌کند.