کلمه «زبانه‌زن» به صورت ترکیبی از دو بخش «زبان» و «زن» تشکیل شده است. به همین دلیل قواعد نگارشی و گرامری خاصی دارد که به شرح زیر می‌باشد:

1. ترکیب و نوشتار: کلمه «زبانه‌زن» باید به صورت جداگانه و با استفاده از علامت «ـ» (کسره) بین دو جزء آن نوشته شود. بنابراین، نوشتار صحیح آن «زبانه‌زن» است و نباید به صورت «زبانه زن» یا «زبان زن» نوشته شود.

2. قواعد نگارشی: در هنگام استفاده از این کلمه در جمله، باید به زمینه و معنای آن توجه کرد. این کلمه به معنای کسی است که زبان می‌زند یا کسی که به نوعی با زبان صحبت می‌کند.

3. جمع‌سازی: در صورت نیاز به جمع بستن این کلمه، به روش‌های معمول جمع‌سازی در زبان فارسی مانند افزودن «ان» یا «ها» می‌توان عمل کرد. به عنوان مثال: «زبانه‌زن‌ها».

4. نکات گرامری: مانند سایر اسم‌ها، می‌توان از این کلمه در جمله به عنوان فاعل، مفعول و غیره استفاده کرد. برای مثال: «او یک زبانه‌زن ماهر است».

در نهایت توجه به قواعد دستور زبان و نگارش صحیح کمک می‌کند تا کلمه «زبانه‌زن» به درستی در متن‌ها و گفت‌وگوها استفاده شود.

1. در مراسم عروسی، دوستان زبانه‌زن مشغول نقل داستان‌های جالب و خنده‌دار بودند.
2. او هر وقت با دوستانش دور هم جمع می‌شد، زبانه‌زن می‌شد و همه را به خنده وا می‌داشت.
3. زبانه‌زن بودن او در جمع‌های اجتماعی، همیشه باعث گرم شدن فضا و ایجاد ارتباطات بهتر بین حاضرین می‌شود.