کلمه "سازش" در زبان فارسی به معنای توافق یا مصالحه است و در نگارش و استفاده از آن، چند نکته مهم وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "سازش" همواره با "ز" نوشته می‌شود و نباید به‌اشتباه با حروف دیگر نوشته شود.

2. جات و کاربرد:

   • "سازش" معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که طرفین در یک نزاع یا اختلاف به توافقی می‌رسند. به عنوان مثال: "طرفین برای حل مشکلاتشان به سازش رسیدند."
   • این کلمه می‌تواند به عنوان اسم یا فعل در جملات استفاده شود. به عنوان مثال: "آن‌ها سازش کردند."

3. ساختار نحوی:

   • به عنوان اسم: "سازش" می‌تواند به صورت فاعل یا مفعول در جملات ظاهر شود.
   • به عنوان فعل: "سازش کردن" معمولاً به عنوان یک فعل مرکب استفاده می‌شود.

4. جمع سازی: جمع کلمه "سازش" به صورت "سازش‌ها" است.

5. مضامین و نکات فرهنگی: استفاده از "سازش" می‌تواند بار معنایی خاصی داشته باشد و در برخی بافت‌ها به معنای کوتاه آمدن یا تسلیم شدن نیز برداشت شود. لذا توجه به بافت گفتار و نوشتار در استفاده از این کلمه مهم است.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "سازش" به‌درستی در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سازش" در جمله آمده است:

1. پس از چندین جلسه مذاکره، دو طرف برای حل اختلافات به یک سازش دست یافتند.
2. او همیشه سعی می‌کند در موقعیت‌های دشوار با دیگران سازش کند تا از تنش‌ها بکاهد.
3. سازش در روابط انسانی می‌تواند به حفظ دوستی‌ها و خانواده‌ها کمک کند.
4. هرچند که او در ابتدا مقاومت کرد، اما در نهایت به سازش با شرایط جدید تن داد.
5. این پروژه تنها زمانی موفق خواهد بود که تمامی اعضا بتوانند بر سر یک سازش مشترک به توافق برسند.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!