سپیده‌دمان

کلمه "سپیده‌دمان" یک ترکیب نشان‌دهنده‌ی زمان سپیده‌دم است که به اول صبح یا زمانی که آسمان روشن می‌شود اشاره دارد. در بررسی این کلمه، می‌توان به چند نکته‌ی نگارشی و قواعد فارسی اشاره کرد:

1. نقش و فرم کلمه:

   • "سپیده" به معنای روشنایی صبح و "دم" به معنی لحظه یا زمان است. "دمان" به اضافه‌ی پسوند جمع "ان" تبدیل به صورت جمع می‌شود.

2. نقطه‌گذاری:

   • در نوشتن "سپیده‌دمان"، علامت (-) (واو و نافص) که بین "سپیده" و "دمان" قرار دارد، نشان دهنده‌ی ترکیب این دو واژه است.

3. استفاده در جملات:

   • این کلمه می‌تواند در توصیف‌های ادبی، شعر، و نثر به کار رود. مثلاً: "سپیده‌دمان، آغاز روز نو را بشارت می‌دهد."

4. سواد ادبی:

   • کلمه "سپیده‌دمان" غالباً در متون ادبی و اشعار به عنوان نمادی از امید، تازگی و آغاز استفاده می‌شود.
5. هم‌نشینی واژه‌ها:
   • این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود تا معانی جدیدی به دست آورد. مثلاً: "نازکی سپیده‌دمان" یا "نور سپیده‌دمان".

با رعایت این نکات می‌توان به نحو مؤثری از کلمه "سپیده‌دمان" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

در اینجا چند جمله با استفاده از کلمه "سپیده‌دمان" آورده‌ام:

1. در سپیده‌دمان، آسمان به رنگ‌های زیبا و دل‌انگیز در می‌آید.
2. صدای پرندگان در سپیده‌دمان همیشه دلنشین و آرامبخش است.
3. او هر روز سپیده‌دمان به پیاده‌روی می‌رفت تا از هوای تازه لذت ببرد.
4. سپیده‌دمان، زمانی است که طبیعت به آرامی از خواب بیدار می‌شود.
5. در سپیده‌دمان، نور خورشید به آرامی زمین را روشن می‌کند و حیات را به ارمغان می‌آورد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!