کلمه «ستاره‌شمار» به‌صورت ترکیبی از دو بخش «ستاره» و «شمار» تشکیل شده است. در اینجا به چند نکته دربارهٔ نگارش و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. استفاده از خط فاصله: در موارد ترکیبی، اگر اجزای کلمه به‌صورت مستقل معنا داشته باشند، معمولاً از خط فاصله برای جدا کردن آنها استفاده می‌شود. در اینجا «ستاره» و «شمار» هرکدام دارای معنای مستقل هستند، بنابراین استفاده از خط فاصله صحیح است.

2. معنی و کاربرد: کلمه «ستاره‌شمار» به معنای فرد یا ابزاری است که ستاره‌ها را شمارش می‌کند. این کلمه می‌تواند در متون علمی، نجومی و فرهنگی استفاده شود.

3. قواعد نگارشی: در متون رسمی و علمی، بهتر است معانی دقیق و اصطلاحات شناخته‌شده استفاده شود. اگر کلمه در متونی کاربردی باشد که خوانندگان ممکن است با آن آشنا نباشند، بهتر است توضیحی کوتاه در مورد آن ارائه شود.

4. نوع کلمه: این کلمه از نظر دستوری یک اسم مرکب است که نقش اسم را ایفا می‌کند و به‌عنوان «مفعول» یا «فاعل» در جملات می‌تواند استفاده شود.

در مجموع، «ستاره‌شمار» کلمه‌ای ترکیبی و دارای معنای خاص است که در نگارش باید توجه به قواعد و سبک استفاده از آن صورت گیرد.

1. ستاره‌شماران با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته می‌توانند جزئیات زیادی از ستاره‌ها و کهکشان‌ها را مشاهده کنند.
2. در شب‌های صاف و آرام، ستاره‌شمارها به جمع‌آوری داده‌های خود از آسمان می‌پردازند تا اطلاعات دقیقی درباره حرکت ستاره‌ها به دست آورند.
3. کتاب‌های درسی فیزیک معمولاً شامل بخش‌هایی درباره روش‌های مختلف ستاره‌شماری و اهمیت آن در علم نجوم هستند.