کلمه "آتشی‌مزاج" به ترکیب دو بخش "آتشی" و "مزاج" اشاره دارد. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این ترکیب می‌پردازیم:

1. ویژگی‌های واژه‌سازی:

   • "آتشی" به معنای مربوط به آتش است و معمولاً به صفات و ویژگی‌هایی که مربوط به گرمی و حرارت هستند اشاره می‌کند.
   • "مزاج" به معنای نوع و طبع است و در اینجا به طبع گرم و خشک اشاره دارد.

2. نحوه‌ی نوشتن:

   • این ترکیب به صورت "آتشی‌مزاج" نوشته می‌شود و خط تیره بین دو قسمت آن نشان‌دهنده آن است که این دو کلمه به هم پیوسته و یک مفهوم واحد را می‌سازند.
   • اگر بخواهید به شکل دیگری بنویسید، مثل "مزاج آتشی"، معمولاً از نظر نگارشی قابل قبول است اما از نظر معنایی ممکن است تغییراتی در نحوه‌ی برداشت ایجاد کند.

3. قواعد نگارشی:

   • در فارسی، واژه‌های مرکب باید به صورت صحیح و با رعایت قواعد املایی نوشته شوند.
   • حروفی مانند "ی" در آخر کلمه "آتشی" با "مزاج" ترکیب شده و باید درست درج شوند.
4. کاربرد:
   • این واژه معمولاً در متون پزشکی سنتی و طب سنتی برای توصیف افرادی که طبع گرم دارند، به کار می‌رود.

با توجه به این نکات، "آتشی‌مزاج" به عنوان یک واژه ترکیبی، قواعد خاص خود را در نگارش و استفاده دارد.

1. او با شخصیت آتشی‌مزاجش همیشه در جمع دوستانش توجه‌ها را جلب می‌کند.
2. رفتار آتشی‌مزاج او در مواجهه با چالش‌ها نشان دهنده‌ی روحیه‌ی جنگنده‌اش است.
3. در زمان بروز اختلاف، او به خاطر آتشی‌مزاج بودنش زود عصبانی می‌شود و نمی‌تواند کنترل خود را حفظ کند.