کلمه "شکوه‌مند" در زبان فارسی ترکیبی است از دو بخش "شکوه" و "مند". برای نگارش صحیح و استفاده‌ی درست از این کلمه، چند نکته‌ی گرامری و نگارشی وجود دارد:

1. تلفظ و املاء: "شکوه‌مند" به این شکل نوشته می‌شود و علامت وصل (زندگی) بین "شکوه" و "مند" وجود ندارد. توجه داشته باشید که هنگام نوشتن، کلمه باید بهمراه هم نوشته شود.

2. معنی و کاربرد: "شکوه‌مند" صفتی است که به معنای دارای شکوه و عظمت یا با شکوه است. این کلمه در توصیف اشیاء، افراد، یا مکان‌هایی که شکوه و زیبایی خاصی دارند، به کار می‌رود.

3. قواعد صرف و نحو:

   • "شکوه‌مند" در جمله به عنوان صفت می‌تواند برای توصیف اسم به کار رود. مثلاً: "این عمارت شکوه‌مند است."
   • در صورتی که این کلمه بخواهد به صورت اسم بکار رود، ممکن است لازم باشد از ترکیبات دیگر استفاده کنید یا به جملات خاص‌تری تکیه کنید.
4. نکات نگارشی:
   • اطمینان حاصل کنید که در متن خود از "شکوه‌مند" به صورت صحیح و با توجه به قواعد نگارش استفاده کرده‌اید.
   • در نوشتار ادبی می‌توان به زیبایی‌های کلمه و تأثیر آن در متن اشاره کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "شکوه‌مند" به درستی در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. روز جشن، با شکوه‌مند بودنش، دل همه را شاد کرد و خاطره‌ای فراموش‌نشدنی به جای گذاشت.
2. داستان‌های قدیمی پر از شخصیت‌های شکوه‌مند است که قدرت و شجاعت را نشان می‌دهند.
3. باغ گل‌ها در بهار، با رنگ‌های درخشان و عطری خوش، شکوه‌مندترین جلوه‌ی طبیعت را به نمایش می‌گذارد.