کلمه "شوریده‌سر" یک ترکیب وصفی در زبان فارسی است که معمولاً به معنای دیوانه، شیدا یا به هم ریخته استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. گدازه‌نویسی: کلمات مرکب در فارسی معمولاً به صورت پیوسته یا جدا نوشته می‌شوند. "شوریده‌سر" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و باید به همین شکل نوشته شود.

2. ویرگول و علامت‌های نگارشی: در جایی که این کلمه در متنی به کار می‌رود، می‌توانید از ویرگول یا دیگر علامات نگارشی (مانند نقطه، سوالی، و ...) استفاده کنید، اما دقت کنید که این علامت‌ها در مورد کلمه خودش تأثیری ندارند.

3. نحوهٔ تلفظ: این کلمه معمولاً به صورت "شوریده‌سَر" تلفظ می‌شود که بر روی "سر" تأکید بیشتری وجود دارد.

4. به کار بردن در جملات: وقتی از این کلمه استفاده می‌کنیم، بهتر است به ساختار زیبایی‌شناختی جمله‌مان دقت کنیم. مثلاً: "او در عشق، شوریده‌سر است." یا "شوریده‌سر بودن او نشان از عاطفهٔ عمیقش دارد."

5. معانی و کاربردها: توجه کنید که "شوریده‌سر" به طور خاص در ادبیات و شعر فارسی کاربرد گسترده‌ای دارد و می‌تواند به احساسات عمیق و حالات روحی اشاره کند. در شعر کلاسیک، گاهی از این کلمه برای توصیف عاشقانی استفاده می‌شود که به شدت درگیر عشق و احساسات خود هستند.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به درستی از کلمه "شوریده‌سر" در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود استفاده کنید.

1. در دل شب، شوریده‌سر به اوج احساساتش رسید و نتوانست خوابش ببرد.
2. او با چشمان شوریده‌سرش به دوردست‌ها خیره شد و آرزوهای بی‌پایانش را مرور کرد.
3. در میان جمع، ناگهان شوریده‌سر شد و همه را با داستان‌های عجیب و غریبش سرگرم کرد.