کلمه "ضرب‌المثل" در زبان فارسی به معنای جمله یا عبارتی است که به صورت خاصی بیانگر یک حقیقت، آموزه یا حکمت است و معمولاً جهت آموزش یا انتقال معانی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "ضرب‌المثل" به صورت متصل نوشته می‌شود و نیازی به فاصله یا جداسازی ندارد.

2. رسم‌الخط: در نوشتار فارسی، "ضرب‌المثل" به شکل زیر نوشته می‌شود: «ضرب‌المثل» و با این ساختار و نگارش شناخته‌ شده و معتبر است.

3. نوشتن با حروف بزرگ: در موارد خاص مانند آغاز یک جمله یا عنوان‌نویسی، اگر بخواهید از "ضرب‌المثل" به عنوان اسم خاص استفاده کنید، می‌توانید آن را با حروف بزرگ آغاز کنید. برای مثال: «ضرب‌المثل معروف» یا «ضرب‌المثل‌های فارسی».

4. استفاده از علامت‌ها: زمان استفاده از "ضرب‌المثل" در جملات، اگر بخواهید آن را از جملات دیگر تفکیک کنید، می‌توانید از علامت‌های نگارشی همچون ویرگول یا علامت تیره (–) استفاده کنید. برای مثال: «او مثل همیشه خوش‌خلق است؛ به‌قول‌ معروف، ضرب‌المثل «مرد که به میدان می‌آید...»

5. معنای کلمه: "ضرب‌المثل" به عباراتی اطلاق می‌شود که به صورت کوتاه و مختصر معانی عمیق یا تجربه‌های زندگی را به تصویر می‌کشد. به این ترتیب، هنگام نگارش باید به معنا و مفهوم آن توجه کرد.

6. مثال‌زدن: در نوشتار خود می‌توانید از ضرب‌المثل‌ها به عنوان منبع الهام یا مثال‌های عینی استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به صورت نگارشی صحیح از کلمه "ضرب‌المثل" استفاده کنید.

1. ضرب‌المثل‌ها بخشی از فرهنگ ما هستند و می‌توانند تجربه‌های زندگی را به شکل مختصر و مفید منتقل کنند.
2. هر بار که با یک موقعیت دشوار روبه‌رو می‌شوم، به یاد ضرب‌المثل "آب که از سر گذشت، چه یک نی چه صد نی" می‌افتم.
3. در بسیاری از محافل دوستانه، افراد از ضرب‌المثل‌ها برای بیان نظرات و اندیشه‌های خود استفاده می‌کنند.