ضم

کلمه "ضم" در زبان فارسی به عنوان یک کلمه‌ی عربی و به معنای "اضافه کردن" یا "ضمیمه کردن" استفاده می‌شود. اما در زبان فارسی، به واکنش‌ها و قواعد نگارشی خاصی نیاز دارد. در زیر برخی از قواعد نگارشی مرتبط با کلمه "ضم" ارائه شده است:

1. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "ضم" به صورت "ضم" نوشته می‌شود و در متون فارسی به عنوان یک کلمه‌ی عربی شناخته می‌شود.

2. استفاده در جملات: می‌توان از "ضم" در جملات مختلف به شکل و معناهای مختلف استفاده کرد. مثلاً:

   • "ضم فرم‌های مربوطه به درخواست ارسال شود."
   • "ضم شکایات، کلیه مستندات لازم را پیوست نمایید."

3. پیوست ها: وقتی به مطالبی که به یک متن اصلی اضافه می‌شود، اشاره داریم، می‌توانیم از "ضم" استفاده کنیم. این واژه معمولاً در اسناد و نوشتارهای رسمی وجود دارد.

4. علامت‌گذاری: در متون رسمی و اداری، معمولاً لازم است که بعد از ذکر "ضم" یا "ضمیمه"، اشاره‌ای به موارد پیوستی صورت گیرد.

5. تناسب با متن: استفاده از "ضم" باید متناسب با متن و مقصود نویسنده باشد، تا خواننده به درستی متوجه ارتباط بین متن و پیوست‌ها شود.

در نهایت، توجه به قواعد نگارشی و استفاده صحیح از کلمات کلیدی مانند "ضم" در نوشتارها، به فهم بهتر مطالب کمک می‌کند.

1. دفترچه یادداشت من دارای یک ضم‌نامه است که اطلاعات مهم را در آن قرار داده‌ام.
2. برای تکمیل مقاله‌ام، لازم است ضم‌نامه‌ای شامل منابع و مراجع به آن اضافه کنم.
3. در گزارش سالانه، ضم نامه‌ای برای توضیح فعالیت‌های اضافی نیز ارسال شده است.