کلمه «ضیق‌النفس» به معنای تنگی نفس یا حالت تنگی و فشار در زندگی به کار می‌رود. این واژه ترکیبی از دو جزء «ضیق» و «نفس» تشکیل شده است. در استفاده نگارشی و قواعد فارسی، توجه به نکات زیر مهم است:

1. تلفظ: این کلمه به صورت «ضیق‌النفس» تلفظ می‌شود و گاهی به صورت «ضیق النفس» نیز دیده می‌شود، اما نگارش صحیح آن به صورت متصل است.

2. نقطه‌گذاری: در صورتی که این کلمه در متن استفاده شود، می‌توان آن را بدون نیاز به نشانه‌گذاری خاصی به کار برد، مگر اینکه در جمله‌ای خاص قرار گیرد که نیاز به استفاده از علامت‌های نگارشی باشد.

3. فرهنگ واژگان: این واژه معمولاً در متون ادبی و فلسفی به کار می‌رود و معانی عمیق‌تری نیز به همراه دارد. در متون عرفانی و شعر، می‌توان به شکل‌های مختلفی از آن بهره برد.

4. ایجاد سطوح معنایی: «ضیق‌النفس» می‌تواند در اشعار و نثر ادبی به معانی مختلف تفسیر شود، لذا توجه به بستر متن و فرهنگ استفاده از این کلمه اهمیت دارد.

با رعایت این نکات، می‌توان به استفاده صحیح و مؤثر از کلمه «ضیق‌النفس» در نگارش پرداخت.

1. در شرایط ضیق‌النفس اقتصادی، بسیاری از خانواده‌ها مجبور به کاهش هزینه‌های روزمره شدند.
2. او در زمان‌های ضیق‌النفس روحی، به دنبال راه‌هایی برای آرامش و سرکوب اضطراب‌هایش بود.
3. در محافل اجتماعی، گاهی آداب و رسوم مرسوم می‌تواند در مواقع ضیق‌النفس احساس فشار بیشتری به افراد وارد کند.