کار

معنی کلمه کار

معنی واژه کار

معنی
۱. آنچه کسی انجام می‌دهد؛ عمل.
۲. فعالیتی که فرد در ازای آن پول دریافت می‌کند؛ پیشه؛ شغل.
۳. آنچه فرد را به خود مشغول می‌کند؛ سرگرمی.
۴. وظیفه.
۵. گرفتاری؛ مشغولیت.
۶. کار گره‌خورده؛ مشکل.
۷. [مجاز] محصول؛ تولیدشده؛ اثر: این فیلم کار یک کارگردان امریکایی است.
۸. وسیله، ساختمان، کتاب، یا پروژۀ در حال ساخت: کار که تمام شد برای چاپ می‌فرستم.
۹. موضوع؛ مسئله.
۱۰. عمل؛ رفتار: هیچ‌وقت سر از کارش درنیاوردم.
۱۱. کننده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بزه‌کار، پرهیزکار، تباه‌کار.
۱۲. [قدیمی، مجاز] جنگ؛ رزم.
۱۳. [قدیمی، مجاز] مرگ.
〈 بر کار: [قدیمی] بارونق؛ بارواج.
〈 بر کار کردن: (مصدر متعدی) [قدیمی]
۱. به کار انداختن.
۲. به کار گماشتن؛ روی کار آوردن.
〈 کار آب: شراب‌خواری؛ می‌خوارگی به افراط: ♦ بس‌بس ای دل ز کار آب که عقل / هست از آب کار او بیزار (خاقانی: ۱۹۷).
〈 کار افتادن: (مصدر لازم) ‹کار اوفتادن›
۱. کاری پیش آمدن.
۲. [قدیمی] حادثه‌ای رخ دادن؛ واقعه‌ای اتفاق افتادن.
〈 کار بستن: (مصدر متعدی)
۱. عمل کردن.
۲. به کار بردن: ♦ دانشت هست کار بستن کو / خنجرت هست صف شکستن کو؟ (سنائی: ۹۸)، ♦ ز صاحب‌غرض تا سخن نشنوی / که گر کار بندی پشیمان شوی (سعدی۱: ۵۰).
〈 کار پرکرده: [قدیمی] کار بسیارکرده؛ کاری که کسی بسیار کرده و در آن ورزیده شده باشد: ♦ گفت پُر کرد شهریار این کار / کار پُرکرده کی بُوَد دشوار (نظامی۴: ۵۹۵).
〈 کار داشتن: (مصدر لازم) دارای شغل و کار بودن؛ مشغول کار بودن.
〈 کار فرمودن (مصدر متعدی) [قدیمی] ١. به کار بردن؛ استعمال کردن. ٢. کاری را به کسی رجوع دادن؛ دستور کار دادن.
〈 کار کردن: (مصدر لازم)
۱. به کاری پرداختن؛ به کاری مشغول بودن. ٢. به کار بستن.
۳. [قدیمی] به جا آوردن.
۴. [قدیمی] جنگ کردن؛ کارزار کردن.
۵. [قدیمی] عمل کردن.
〈 کار گذاشتن: (مصدر متعدی) چیزی را در جایی نصب کردن.
〈 کارِ گِل:
۱. کار ساختن گل برای ساختمان.
۲. کار بنّایی؛ کار ساختمان.
۳. گل‌مالی: ♦ یکی بندۀ خویش پنداشتش / زبون دید و در کار گل داشتش (سعدی۱: ۱۳۱).
〈 کاروبار:
۱. شغل؛ عمل.
۲. [مجاز] وضع‌وحال: ♦ هر آن‌کس را که در خاطر ز عشق دلبری باری‌ست / سپندی گو بر آتش نه که دارد کاروباری خوش (حافظ: ۵۸۲).
〈 کاروکر: [قدیمی] ١. کار و نیرو. ٢. مراد؛ مقصود.
〈 کاروکرد: [قدیمی]
۱. کار و عمل.
۲. صنعت؛ پیشه؛ کاروبار.
〈 کاروکاچار: [قدیمی] کار و لوازم مربوط به آن.
〈 کاروکِشت: کشت‌وزرع؛ کشاورزی.
〈 کاروکیا: [قدیمی، مجاز] ١. قدرت؛ توانایی. ٢. فرمانروایی؛ سلطنت: ♦ عشق آن بگزین که جملهٴ انبیا / یافتند از عشق او کاروکیا (مولوی: ۴۳).
مترادف1- پيشه، حرفه، شغل، كسب، مشغله 2- نقش، وظيفه 3- منصب 4- عمل، فعل، كردار 5- امر، ماجرا 6- 7- اثر، هنر 8- ساخت، صناعت 9- تقدير، سرنوشت، مرگ 10- اتفاق، پيشامد، حادثه، ماوقع 11- مساله، موضوع 12- 13- جنگ، كارزار 14- كشت وكار 15- كاسبي
انگلیسیwork, job, labor, task, function, thing, office, act, duty, workmanship, service, action, affair, deed, laboring, vocation, opus, appointment, karma, avocation, ploy, concave, fist, kettle of fish, shebang, activity, proposition, labouring
عربیعمل، مهمة، شغل، مهنة، كتاب، أثر، نتيجة، مصنع، قطعة الشغل، رغوة، الأجزاء العاملة، أثر أدبي، اضطهاد، تعذيب، فعل، اشتغل، حول، أعد من طريق التحويل، أدار، حل مسألة، سدد من طريق العمل، أحرز مكانة، احتال، أثار، حدث، نستخدم في العمل
ترکیiş
فرانسویtravail
آلمانیarbeiten
اسپانیاییtrabajar
ایتالیاییlavoro
مرتبطوظیفه، عملیات، زحمت، ایوب، کارگر، حزب کارگر، درد زایمان، کوشش، تکلیف، امر مهم، تمرین، تابع، کارکرد، کار ویژه، چیز، شیء، جامه، متاع، اسباب، دفتر، اداره، مقام، دفتر کار، محل کار، کنش، سند، کردار، خدمت، عهده، ماموریت، طرز کار، مهارت، استادی، سرویس، لوازم، استخدام، نوکری، اقدام، بازی، حرکت، عشقبازی، کار و بار، مطلب، پیشه، حرفهای، احضار، قطعه موسیقی، نوشته، انتصاب، قرار ملاقات، وعده ملاقات، گماشت، مراسمدینی، حاصل کردارانسان، سرگرمی، کار فرعی، مشغولیت، کار جزیی، تمجید، وجد، کاو، مشت، اختلال، ابتکار، تعبیه، امر مورد علاقه، فعالیت، اکتیوایی، کنشوری، چابکی، زنده دلی، گزاره، پیشنهاد، قضیه، قیاس منطقی، پیشنهاد کردن به