کلمه "کم مایه" در زبان فارسی به معنای کم ارزش یا کم دُرُستی است و معمولاً به عنوان صفت برای توصیف چیزی استفاده می‌شود که از نظر کیفیت یا ارزش، در سطح پایینی قرار دارد. برای استفاده صحیح از این کلمه، باید به چند نکته نگارشی و دستوری توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: "کم مایه" دو کلمه مجزا است و باید با فاصله نوشته شود.

2. نوشتار صحیح: در استفاده از این عبارت در متن، اطمینان حاصل کنید که آن را به درستی و به معنای درست به کار ببرید. توانایی توصیف کردن یک شی یا وضعیت با این صفت به درک بهتر مطالب کمک می‌کند.

3. جایگاه در جمله: "کم مایه" معمولاً قبل از نامی که توصیف می‌کند، قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: "این اثر کم مایه است".

4. معادل‌های دیگر: می‌توانید معادل‌هایی چون "بی‌ارزش"، "پوشالی" یا "استخوان‌دار" را نیز بر حسب نیاز و زمینه‌ی متنی بررسی کنید.

5. تناسب و هم‌خوانی: توجه داشته باشید که این کلمه باید با دیگر کلمات جمله تناسب داشته باشد و در سیاق معنا به درستی قرار گیرد.

در مجموع، رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا به طور صحیح و مؤثری از کلمه "کم مایه" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. داستان او در کم مایه بودن شخصیتش تأثیر زیادی بر مخاطب گذاشت.
2. این کتاب به بررسی چالش‌های اجتماعی و مشکلات کم مایه در جامعه می‌پردازد.
3. فعالیت‌های فرهنگی در این منطقه به دلیل کم مایه بودن منابع مالی با دشواری مواجه است.