کلمه "مایه‌دار" در زبان فارسی به عنوان یک صفت و ترکیب به کار می‌رود و به معنای حاوی مایه یا محتوای فراوان است. برای درست نوشتن و نگارش این کلمه، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. هجای کلمه: "مایه‌دار" از دو قسمت تشکیل شده است: "مایه" و "دار".

   • "مایه" به معنای محتوا یا مواد است.
   • "دار" به عنوان پسوند، نشان‌دهنده داشتن چیزی است.

2. تُکست نونوشتی: همواره باید توجه داشت که "مایه‌دار" به صورت یک‌پارچه و بدون فاصله نوشته شود.

3. نقطه‌گذاری: در نوشتار، در صورتی که کلمه در وسط جمله قرار گیرد و به عبارتی دیگر جمله دارای ساختار پیچیده باشد، توجه به نحوه‌ی نقطه‌گذاری و استفاده از ویرگول‌ها برای جداسازی جملات و عبارات دیگر ضروری است.

4. نحوه استفاده در جمله: معمولاً این کلمه به عنوان صفت در جملات به کار می‌رود.

   • مثال: "این خوراک مایه‌دار بسیار خوشمزه است."

5. صرف و نحوه تطابق: این کلمه به لحاظ صرفی با اسم‌ها و ضمیرها باید مطابقت داشته باشد. مثلاً در استفاده با اسم‌های مفرد و جمع.

6. املا و تلفظ: در هنگام نوشتن و گفتن این کلمه، باید به تلفظ صحیح و املای آن دقت شود تا از اشتباهات رایج اجتناب شود.

با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "مایه‌دار" را به درستی در نوشتار و گفتار به کار برد.

1. این خوراکی‌ها به دلیل استفاده از مواد اولیه تازه و مایه‌دار، طعمی بی‌نظیر دارند.
2. کتاب جدید نویسنده، داستانی مایه‌دار و پر از لحظات احساسی را روایت می‌کند.
3. در این نمایشگاه، آثار هنری مایه‌دار که فرهنگ و تاریخ را به تصویر می‌کشند به نمایش درآمده‌اند.