کلمه "کینه" در زبان فارسی به معنای احساس نفرت و دشمنی نسبت به کسی یا چیزی است. برای استفاده صحیح از این کلمه و رعایت قواعد نگارشی، نکات زیر مهم هستند:

1. نحوه نوشتار: کلمه "کینه" به صورت درست با حرف "ک" شروع و با "ه" ختم می‌شود.

2. تلفظ: این کلمه به صورت [kiːne] تلفظ می‌شود.

3. جنس و نوع کلمه: "کینه" یک اسم است و به عنوان نام یک احساس عاطفی به کار می‌رود.

4. جمع‌سازی: جمع "کینه" "کینه‌ها" است. مثلاً "او چندین کینه در دل داشت."

5. موقعیت استفاده: این کلمه معمولاً در جملات به‌منظور توضیح احساسات منفی و عمیق به کار می‌رود. می‌توان آن را در ترکیب‌های مختلف نیز به کار برد، مانند "کینه‌ی دیرینه".

6. قید و صفت: می‌توان برای توصیف شدت و نوع کینه از صفاتی مانند "عمیق"، "قدیمی" و "شدید" استفاده کرد.

7. نحوه استفاده در جملات:
   • "کینه‌ای که او نسبت به دوستانش داشت، روز به روز در حال افزایش بود."
   • "او هرگز کینه کسی را به دل نگرفت."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "کینه" در نوشته و گفتار خود استفاده کنید.

1. کینه‌ای که بین آن دو نفر وجود داشت، باعث شد تا هیچ‌گاه نتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
2. برای پیشرفت در زندگی، باید یاد بگیریم که کینه‌ها را به فراموشی بسپاریم.
3. او کینه‌ای عمیق از دوستی سابقش در دل داشت که بر روابط جدیدش تأثیر منفی گذاشت.