گستاخ‌رو

کلمه «گستاخ‌رو» از دو بخش «گستاخ» و «رو» تشکیل شده است. به لحاظ نگارشی و معنایی، این کلمه را می‌توان به صورت زیر بررسی کرد:

1. رشد واژه: کلمه «گستاخ» به معنای بی‌پروا و بی‌احترامی است و واژه «رو» به معنای چهره یا منظر است. بنابراین، «گستاخ‌رو» به معنای کسی است که چهره یا ظاهری بی‌پروا و جرات‌مند دارد.

2. نوشتار صحیح: در صورت استفاده از این کلمه، باید به درست نوشتار آن توجه داشت. در فارسی، معمولاً بین اجزای مرکب که به هم متصل شده‌اند، یک خط تیره (‌) قرار داده می‌شود. بنابراین، نوشتار صحیح «گستاخ‌رو» است.

3. قواعد و نگارش:

   • از نظر نگارشی، اگر «گستاخ‌رو» در متنی استفاده می‌شود، باید دقت کرد که با دیگر اجزای جمله هماهنگی لازم را داشته باشد.
   • این واژه ممکن است بسته به زمینه معنایی و کاربرد آن، در سبک‌های نگارشی مختلف به کار رود.
4. استفاده در جملات:
   • «او با طرز صحبت کردنش همیشه گستاخ‌رو به نظر می‌رسد.»
   • «گستاخ‌رو بودن در بعضی مواقع می‌تواند به شخص کمک کند تا نظر خود را با صراحت بیان کند.»

این نکات می‌تواند در نوشتار و استفاده از این واژه کمک‌کننده باشد.

1. رفتار گستاخ‌رو او در جلسه باعث ناراحتی همه شرکت‌کنندگان شد.
2. با اینکه او در کار خود بسیار ماهر است، اما گاهی اوقات گفتار گستاخ‌رو او به ضررشان تمام می‌شود.
3. در یک محیط کاری، داشتن یک رفتار گستاخ‌رو می‌تواند به روابط همکاران آسیب بزند.