گستاخ‌رویی

کلمه "گستاخ‌رویی" در زبان فارسی به مفهوم رفتار یا اقدام گستاخانه و بی‌پروا به کار می‌رود. برای نوشتن و استفاده از این کلمه در متن، چندین نکتهٔ نگارشی و دستوری وجود دارد:

1. تبدیل به اسم: "گستاخ‌رویی" یک اسم است و از ترکیب "گستاخ" و "رویی" به دست آمده است. در این ترکیب، "گستاخ" صفت و "رویی" به معنای نوعی رفتار یا اقدام است.

2. تایپ و نگارش صحیح: در نگارش این کلمه باید دقت شود که همواره با هِ نخستین نوشته شود و فاصلهٔ بین "گستاخ" و "رویی" با خط هیجانی (هیچ فاصله‌ای) باشد.

3. معادل‌ها: در متون مختلف ممکن است معادل‌های دیگری برای "گستاخ‌رویی" به کار رود، از جمله "بی‌ادبی" یا "بی‌حیایی"، که با توجه به context و معانی مختلف ممکن است متفاوت باشند.

4. جملات نمونه: برای درک بهتر این کلمه، می‌توان جملات زیر را به عنوان مثال ذکر کرد:

   • "گستاخ‌رویی در مجالس عمومی نشان‌دهنده عدم احترام به دیگران است."
   • "او با گستاخ‌رویی در برابر بزرگ‌ترها صحبت کرد."
5. تنوع واژگان: در نوشتار رسمی یا ادبی ممکن است از واژه‌های مشابه نیز برای ایجاد تنوع استفاده کرد، مانند "بددهنی" یا "وقاحت".

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح و مؤثری از کلمه "گستاخ‌رویی" در نگارش فارسی استفاده کرد.

1. گستاخ‌رویی در برابر بزرگ‌ترها نشانه ادب و احترام نیست و باید از آن پرهیز کرد.
2. او با گستاخ‌رویی به انتقادات دیگران پاسخ داد و نشان داد که به نظرات دیگران اهمیت نمی‌دهد.
3. رفتارهای گستاخ‌رویی که برخی از افراد در محیط کار دارند، می‌تواند به روابط تیمی آسیب بزند.