کلمه "گشاده‌دست" به معنی فردی است که دستی سخاوتمند دارد و در بخشش و اعطای نعمت‌ها به دیگران روی خوش نشان می‌دهد. در زبان فارسی این کلمه با توجه به اصول نگارشی و قواعد زبان باید به شکل زیر نوشته شود:

1. نوشتار صحیح: "گشاده‌دست" باید با حروف جدا از هم نوشته شود و بدون هیچ گونه اشتباهی در حروف و نشانه‌گذاری.

2. فتح و کشش: این کلمه به صورت ترکیبی از دو بخش "گشاده" و "دست" ساخته شده است. در این نوع کلمات، بخش اول معمولاً صفت و بخش دوم نام است.

3. تکیه‌گاه: در تلفظ "گشاده" تکیه بر روی سیلاب اول قرار دارد و در "دست" تکیه بر روی سیلاب تنها است.

4. نقطه‌گذاری: این کلمه به خودی خود از جمله‌ ساختارهای نوشتاری نیست؛ بنابراین معمولاً نیازی به نقطه‌گذاری خاص ندارد اما در جملات، باید به قواعد عمومی نگارش توجه کرد.

5. تلفظ: در هنگام خواندن صحیح است که "گشاد- دست" خوانده شود و این نکته‌ای است که باید در گفتار به آن توجه کرد.

به طور کلی، "گشاده‌دست" یک صفت مثبت و دارای بار معنایی خوب است که در متون فارسی معمولاً به افراد سخاوتمند و مهربان اشاره دارد.

1. او به خاطر رفتار گشاده‌دستش همیشه مورد احترام دوستانش قرار دارد.
2. در این جشن، همه با روحیه‌ای گشاده‌دست به یکدیگر هدیه می‌دهند و شادی را تقسیم می‌کنند.
3. پدرم با گشاده‌دستی به نیازمندان کمک می‌کند و همیشه در تلاش است که به دیگران یاری رساند.